Sédir (Yvon Le Loup), ur. 2 I 1871 w Dinan (Cote du Nord), zm. w Pa­ryżu 3 II 1926 r., uczeń Papusa i Guaity, należał do szeregu bractw i ugrupowań ezoterycznych, piastując w nich wysokie godności. Rozporządzał siłami magicznemi, wywołując niejednokrotnie zadzi­wiające zjawiska. Około 1898 r. zaszła u niego gruntowna zmiana poglądów. Z człowieka nauki, z okultysty i maga, staje się ewan­gelicznym głosicielem miłości, wiary w łaskę i dobroć Boga. W paź­dzierniku 1920 r. założył „Związek Przyjaciół Duchowych – Les Amities Spirituelles”. Dla urzeczywistnienia swojej idei potrafił zgro­madzić wokół siebie liczne rzesze sympatyków i naśladowców, któ­rzy, nie znalazłszy zadowolenia w zewnętrznych formach katoli­cyzmu, zwrócili się do czynnej miłości bliźniego wzorem pierwszych chrześcijan. Ośrodki „Przyjaciół Duchowych” powstały w licznych miastach Francji i zagranicą. Sedir jest bezsprzecznie największym mistykiem chrześcijańskim ostatnich czasów. Celniejsze dzieła: Wy­kłady Ewangelji, Siły mistyczne i sprawowanie życiowe, Ewangelja a problemat wiedzy, Księga czuwania, Wtajemniczenia, Kilku przy­jaciół Boga, Ogród mistyczny i inne.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 72–73.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic