Kontemplacja (łac.), modlitewne pogrążenie się w Bogu, rozważanie w głębi własnej duszy. Stan duchowy, będący przeciwieństwem stanu czynnego; cechuje go całkowite oddanie się przedmiotowi, będącemu treścią kontemplacji.

Źródło: Gleic Alojzy Krzysztof, 1936, Glossarjusz okultyzmu z przedmową Józefa Świtkowskiego, Kraków, Bibljoteka „Lotosu” nr 3, s. 45.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.  

Słowa kluczowe: Glossarjusz okultyzmu, Gleic