Mumia (pers. mum – wosk lub ży­wica), 1. wyschnięte lub strupieszałe albo też zabalsamowane zwłoki. Najle­piej znane są mumie egipskie. W cza­sach najstarszych przy mumifikacji od­grywały ważną rolę substancje aroma­tyczne i żywica. Obok. m. składano w grobach przedmioty życia codziennego, papierusy o treści religijnej, skara­beusze, posążki bóstw, amulety i ko­sztowności; 2. u T. Paracelsa, wielkiego badacza na polu medycyny, filozofii przyrody i mistyka średniowiecza, siła żywotna znajdująca się w sekrecjach ciała (promieniowanie, para). Protesor Henri Durville i Albert de Rochas i inni doświadczalnie badali ją i uznali za po­dobną do promieniowania odycznego i mesmerycznego.

Źródło: Słowniczek wiedzy duchowej, oprac. A. Espero, [w:] „Hejnał. Miesięcznik poświęcony wiedzy duchowej” 1939, R. 11, Z. 2, s. 153.

* hasło zacytowano bez zmian w stosunku do oryginału.

Słowa kluczowe: „Hejnał”, A. Espero, Słowniczek wiedzy duchowej