Powała-Grosicki Brunon

 

Brunon Powała-Grosicki, (1883–1932), prawnik, współzałożyciel i członek Zarządu Polskiego Towarzystwa Metapsychicznego w Warszawie, członek Komitetu Redakcyjnego „Zagadnień Metapsychicznych”, autor publikacji na temat zjawisk paranormalnych. Wygłaszał także prelekcje z zakresu tej problematyki.

Brunon Powała-Grosicki odebrał wykształcenie prawnicze, lecz pracował jako handlowiec. Ożenił się z młodszą o sześć lat Stanisławą Sulgustowską (1889–po 1932). W życiu publicznym pojawił się dopiero 13 października 1924 r., kiedy to zastąpił Tadeusza Wieniawę-Długoszowskiego na stanowisku redaktora radykalnie lewicowego i antyklerykalnego czasopisma „Jutro. Tygodnik Polityczny, Społeczny, Literacki” (Od redakcji 1924: 1). „Robotnik”, pisząc wówczas o nowym redaktorze, przyznawał, że dotychczas nic o nim nie słyszał („Robotnik” 1924: 3). Tymczasem „Jutro”, atakowane z różnych stron, zniknęło z rynku wydawniczego już w roku następnym, a Grosicki zaangażował się w działalność zmierzającą do utworzenia Polskiego Towarzystwa Metapsychicznego w Warszawie.

Po zatwierdzeniu statutu Towarzystwa (13.05.1927 r.) i ukonstytuowania się Zarządu Grosicki otrzymał w nim funkcję kierownika naukowego. Zorganizował wówczas szereg seansów, m. in. z Janem Guzikiem (1873–1928). Na jednym z nich miał się ukazać się duch posła Piotra Łazariewicza Wojkowa zastrzelonego 7 czerwca 1927 r. w Warszawie przez białego emigranta rosyjskiego (Widmo posła Wojkowa… 1927: 3). Oprócz doświadczeń z mediami Grosicki przeprowadził również szereg eksperymentów z magnetyzowaniem wody (Nowoczesna magia w Warszawie 1928: 1).

W 1927 r. Grosicki objął ponadto stanowisko redaktora „Zagadnień Metapsychicznych”, jednak w roku następnym z funkcji tej zrezygnował na rzecz Kazimierza Radwana-Pragłowskiego (1889–1959). Pozostał wprawdzie nadal w składzie Komitetu Redakcyjnego, lecz i z niego niebawem się wycofał, prawdopodobnie z powodu pogłębiającej się choroby. Zaczął natomiast podsumowywać wyniki przeprowadzanych eksperymentów w szeregu publikacji.

Wydał zatem książkę Tajemnice bez zasłony (1929), w której dał wyraz swoim poglądom na zjawiska paranormalne, zwane wówczas metapsychicznymi. Zajął się w niej intuicją, telepatią, jasnowidzeniem, sugestią, hipnozą itp., a jednocześnie przedstawił własną próbę wyjaśnienia owych zjawisk. Twierdził więc, że istnieją w organizmie ludzkim trzy ośrodki energii. Nazwał je: plexus cawernosus (energia psychiczna), plexus cardiacus (energia magnetyczna) i plexus prostaticus (energia elektryczna). Założył też istnienie poza ludzkim organizmem centrum kierującego całym bytem, które miało emitować całkowicie odmienny rodzaj energii. Ta hipotetyczna energia pozwalała – jego zdaniem – łączyć energię elektryczną z magnetyczną i psychiczną, co w konsekwencji prowadziło do uzdrawiania, a także do pojawiania się zjawisk paranormalnych. Brunon Grosicki publikował ponadto w „Hejnale”, np. Istota wiary (1930/31), Mediumizm w świetle prawdy (1931) czy Niezwykły dar (1931).

Na kilka miesięcy przed śmiercią Brunon Powała-Grosicki wygłaszał też jeszcze prelekcje, m. in. Światło religii niedalekiej przyszłości (21.05.1932 r.), Misteria eleuzyjskie. Orfeusz, Dionizos (23.05.1932 r.), czy Kobieta przyszłości-kapłanka (28.05.1932 r.).

Nekrolog Brunona Powały-Grosickiego zamieszczony w ''Kurierze Warszawskim'' z dn. 27-12-1932 r
Nekrolog Brunona Powały-Grosickiego zamieszczony
w ''Kurierze Warszawskim'' z dn. 27.12.1932 r.

Zmarł 22 grudnia 1932 r., został pochowany w rodzinnym grobie na warszawskich Powązkach.

 

                                                                                                              Anna Mikołejko

 

Literatura: Nowoczesna magia w Warszawie, 1928, „Express Wieczorny Ilustrowany”, nr 6a, s.1; Od redakcji, 1924, „Jutro. Tygodnik Polityczny, Społeczny, Literacki”, nr 13, s. 1; Powała-Grosicki B., [1929], Tajemnice bez zasłony, Warszawa; Powała-Grosicki B., 1930/31, Istota wiary, z. 11, s. 313–315, i z. 1–2, s. 21–24, 33–36; Powała-Grosicki B., 1931, Mediumizm w świetle prawdy, „Hejnał”, z. 3, s. 66–71; Powała-Grosicki B., 1931, Niezwykły dar, „Hejnał”, z. 4, s. 124–125; „Robotnik”, 1924, nr 289, s. 3; Widmo posła Wojkowa ukazało się na seansie spirytystycznym i przemówiło do ośmiu osób, 1927, „Express Wieczorny Ilustrowany”, nr 353a, s. 3.

 

Słowa kluczowe: Towarzystwo Metapsychiczne w Warszawie, „Zagadnienia Metapsychiczne”, zjawiska paranormalne