Burtona metoda to system rytmiki oddechowej popularny w kręgu teozofów polskich zrzeszonych w Polskim Towarzystwie Teozoficznym w latach 20-tych i 30-tych XX w. System ten nie był popularny, a może nawet znany, w innych organizacjach teozoficznych, gdyż nie ma o nim wzmianek w żadnym z popularnych międzynarodowych teozoficznych periodyków. Biorąc pod uwagę skąpe opisy, które znajdujemy w literaturze polskiej, system ten był nieco zbliżony do eurytmii praktykowanej w antropozofii.

Poza praktykami na wyjazdach w Mężeninie, w Warszawie organizowane były całe kursy poświęcone tej metodzie. Zarówno ćwiczenia na koloniach letnich, jak i kursy, prowadziła artystka Janina Łada (O kolonii letniej Polsk. Tow. Teozoficznego 1925: 57). Prawdopodobnie jedynym opracowaniem tego systemu jest krótki esej w języku duńskim – Bret Harte-Burton's afslappnings- og åndedrætsøvelser (Ćwiczenia relaksacyjne i oddechowe Breta Harte-Burtona) autorstwa Mulle Wagn (Wagn 1956).

Karolina Maria Hess

Literatura: „Feniks”, 1937, nr 1, s. 3 okładki; Kazimierz Tokarski (1930–2007), KIII–180, Archiwum Nauki PAN i PAU w Krakowie; O kolonii letniej Polsk. Tow. Teozoficznego, 1925, „Przegląd Teozoficzny”, nr 11; Wagn M., 1956, Bret Harte-Burton's afslappnings- og åndedrætsøvelser .

Słowa kluczowe: rytmika, ćwiczenia oddechowe, kolonie teozoficzne, ezoteryzm a zdrowie, teozofia, Polskie Towarzystwo Teozoficzne